مقدمه
پیاده روی حق هر انسان است در هر رده ی سنی و با هر کیفیت فیزیکی . امکانات
پیاده روی باید برای هر واحد انسانی فراهم شود . اگرمحدودیتی برای عابر
پیاده پیش بینی می شود باید در کنارش تسهیلات لازم نیز فراهم شود و گرنه به
طور نامنظم از وسط خیابان و حوزه ممنوعه عبور خواهد کرد و سیستم را دچار
اختلال خواهد نمود.
ایمنی ، امنیت، عرض کافی ، کف سابی مناسب، محیطی مطبوع انتظارات بجایی است
که باید مدیران شهری به آن توجه کنند و در طراحی و اجرای معابر پیاده به
استانداردهای جهانی نزدیک شوند از سوی دیگر عابر پیاده نیز باید از خوش
نیشی کولی وار بدر آید و مسئولیت پذیر و قانونمند شود.
اگر بخواهیم موارد فوق را در چهار راه نادری به سمت بلوار ساحلی مد نظر
قرار بدهیم می بینیم به علت کمبود عرض کافی و کف سازی نا مناسب و محیط نا
مطبوع موجود که توسط مغازه ها و اطرافیان بوجود آمده است بیشتر مسافران از
قسمت سواره رو و استفاده میکنند . عکسهای شماره (1) و (2)
تعاریف :
از آئین نامه طراحی راههای شهری
مسیر پیاده : محلا عبور جاز پیاده ها است .
پیاده رو : مسیر پیاده ای است موازی سواره رو ولی مجزا از آن .
راه پیاده ( معبر ) : مسیر پیاده ای است با امتداد مستقل و مجزا از مسیر ترافیک موتوری.
خیابان مخصوص پیاده: خیابانی است که به منظور برتری دادن به محیط ، ورود
اتومبیل های سواری را با آن ممنوع میکنند ، و ورود سایر وسایل نقلیه موتوری
به آن تنظیم می شود .
منطقه مخصوص پیاده :
منطقه ای است که به منظور برتری دادن به محیط ، ورود اتومبیل های سواری را
به آن ممنوع ممی کنند و ورود سایر وسایل نقلیه موتوری به آن تنظیم می شود
.
بازار : راه پیاده ای است که در یک و یا هر دو طرف آن مغازه و یا فروشگاه واقع باشد .
بازارچه : بازر کوچکی است واقع در مرکز محله ، و معمولاً در محل تلاقی راه های پیاده مهم .
راسته بازار : بازاری است در امتداد یک راه پیاده مهم .
بازار سرپوشیده : بازاری است که
