معماری
سبز (به انگلیسی: Green Architecture) یا معماری پایدار یکی از گرایشها و
رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده زیادی از
طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از
مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از
نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است.هدف از ایجاد ساختمانهای سبز بهبود
یافتن آب و هوا ، جلوگیری از اتلاف انرژی مصرف شده جهت سرمایش و گرمایش و
جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است. قبل از هر چیز که یک
ساختمان سبز خلق شود مانند هر چیز دیگر به یک خالق احتیاج دارد . این موضوع
یعنی ایجاد ساختمان سبز به سلامت فردی که در آن و در محیط اطراف آن زندگی
می کند کمک خواهد کرد و از او پشتیبانی خواهد کرد و از او پشتیبانی خواهد
کرد و باعث رضایت مندی و سودمندی آنان خواهد شد.این موضوع نیازمند کاربرد
با دقت استراژیهای تصدیق شده در معماری است استفاده از طبیعت بادوام و منبع
مواد با کفایت و تکیه بر خورشید برای استفاده های گرمایی و نیروی برق و
روشنایی روزانه و دوباره استفاده کردن از ضایعات یک اتحاد و یکپارچه سازی
ساختمانی ظریف این استراژیها را تولید می کند. البته باید توجه داشت که
تبدیل فرهنگ بشر به یک پایه و تغییر ساختار اساسی روح و سرشت انسان بستگی
دارد.ما باید یکی شدن و به هم پیوستن و وابستگی به یکدیگر را با یک چیزی
خیلی وسیع تر از خودمان را دوباره کشف کنیم.