فهرست مطالب
موقعیت محدوده نسبت به کشور، استان وشهر
موقعیت سنگ سیاه نسبت به مناطق شیراز
بافت محله سنگ سیاه
معرفی
وجه تسمیه
موقعیت جغرافیایی
سنگ سیاه در محله های قدیم شیراز
تقسیم‌بندی محلات شیراز قدیم
مقطع از خیابان
شبکه دسترسی
نقشه الگوهای رفت و آمدی
مبلمان شهری
پوشش گیاهی
چشم انداز های طبیعی
بناهای شاخص محله
نقشه موقعیت و جانمایی عناصر و بناهای شاخص در محله
معرفی ۵ تا از بناهای شاخص محدوده مورد مطالعه
۱-مسجد مشیر
۲-امامزاده بی بی دختران
۳-خانه فرهنگ سیبویه
۴-بقعه سیدتاج الدین غریب
۵-مسجد سیاوشان
نقشه جانمایی مبلمان های موجود
فعالیت ها
منابع
بخشی از مطلب:
محله سنگ سیاه، نام یکی از محله‌های شیراز قدیم می‌باشد. از زمان کریم خان
زندکه محلات را کم‌تر و کوچک‌تر و حصار شهر را تنگ‌تر کردند، محله درب
کازرون که خود محله‌ای جداگانه بودبا این محله ادغام شد و روی هم رفته به
هر دو، محله سنگ سیاه می‌گفتند.
در ابتدا نام این محله، سنگ سیبویه بوده یعنی محله ای که سنگ و قبر وی سنگ سیاه قرار داشت.
این محله از شمال به محله سرباغ و محله میدان شاه، از غرب به محله باروی
شهر، از جنوب به دروازه کازرون و از شرق به محله سردزک محدود می‌شده است.
بناهای شاخص محله
مسجد مشیر
این مسجد زیباترین مسجد دورهٔ قاجار در شیراز است و به وسیلهٔ «میرزا
ابوالحسن خان مشیر الملک» وزیر مملکت فارس در سال‌های ۱۲۶۵ تا ۱۲۷۴ ه. ق
ساخته شده‌است. این مسجد تاریخی دیدنی در خیابان قاآنی شمالی، در محلهٔ
بازار ارامنه قرار دارد.
بی بی خدیچه
بی بی خدیجه، ام عبدالله از فرزندان زین العابدین امام چهارم شیعیان است.
در شیراز، شمال مسجد مشیر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۴۷ با
شمارهٔ ثبت ۴۲۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
