مطالعات طراحی مجتمع مسکونی
با رویکرد کاربرد
انرژی زمین گرمایی
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
تعاریف
فصل اول مطالعات پایه
بیان مسئله
اهداف
فصل دوم مبانی نظری
فصل سوم اقلیم و موقعیت قرارگیری
فصل چهارم استانداردها و ضوابط
فصل پنجم برنامه فیزیکی و ریز فضاها
فصل ششم نمونه های موردی و تطبیقی
تحلیل نمونه های داخلی
تحلیل نمونه های موردی خارجی
فصل هفتم ایده و کانسبت
حجم بنا
طراحی
فصل هشتم سازه و تاسیسات
فصل نهم منابع و ماخذ
بخشی از مبانی نظری
انرژی زمین‌گرمایی (به انگلیسی: Geothermal energy) به انرژی حرارتی که در
پوستهٔ جامد زمین وجود دارد، گفته می‌شود. این گونه انرژی اغلب در جهت
تولید الکتریسیته زمین‌گرمایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، که به چرخه تولید
انرژی الکتریکی از انرژی زمین‌گرمایی اطلاق می‌گردد. فناوری مورد استفاده
در طرح‌های تولید برق از انرژی زمین‌گرمایی شامل نیروگاه‌های بخار خشک،
نیروگاه‌های تبدیل بخار سیال و نیروگاه چرخه دوگانه است. تاریخچه
مرکز زمین (به عمق تقریبی ۶۴۰۰ کیلومتر) که در حدود ۴۰۰۰ درجهٔ سانتیگراد
حرارت دارد، به‌عنوان یک منبع حرارتی عمل نموده و موجب تشکیل و پیدایش مواد
مذاب با درجه حرارت ۶۵۰ تا ۱۲۰۰ درجهٔ سانتیگراد در اعماق ۸۰ تا ۱۰۰
کیلومتری از سطح زمین می‌گردد. به‌طور میانگین، میزان انتشار این حرارت از
سطح زمین، که فرایندی مستمر است، معادل ۸۲ میلی‌وات در واحد سطح است که با
درنظرگرفتن مساحت کل سطح زمین، مجموع کل اتلاف حرارت از سطح آن برابر با ۴۲
میلیون مگاوات است. درواقع این میزان حرارت غیرعادی، عامل اصلی پدیده‌های
زمین‌شناسی ازجمله فعالیتهای آتشفشانی، ایجاد زمین‌لرزه‌ها، پیدایش
رشته‌کوه‌ها (فعالیتهای کوه‌زایی) و همچنین جابجایی صفحات تکتونیکی می‌باشد
که کرهٔ زمین را به یک سیستم دینامیک تبدیل نموده و پیوسته آن را تحت
تغییرات گوناگون قرار می‌دهد. به‌وسیلهٔ یک سیال مانند بخار یا آب داغ یا
هر دو می‌توان این حرارت را به سطح زمین انتقال داد. از این انرژی گرمایی
در سطح زمین می‌توان در کاربردهای متفاوت ازجمله تولید برق استفاده کرد.
امروزه ۸۵ تا ۹۰ درصد منازلِ ایسلند برای تأمین گرما و آب گرم مورد نیاز
خود، از انرژی زمین‌گرمایی استفاده می‌کنند.
انرژی زمین گرمایی در جهان
وجود کوه‌های آتشفشان باید نیاکان ما را از این حقیقت آگاه ساخته باشد که
برخی نقاط درونی زمین داغ هستند. اوج این آگاهی بین قرن‌های ۱۶ و ۱۷ بود،
یعنی زمانی که اولین معادن تا عمق چند صد متری سطح زمین حفر گردیدند و بشر
بر اساس ادراکات فیزیکی ساده‌ای استنباط نمود که دمای زمین با افزایش عمق
آن زیاد می‌شود.[۳] احتمالاً نخستین اندازه‌گیری‌های دمای زمین به وسیله
دماسنج در سال ۱۷۴۰ در معدنی نزدیک به ناحیه بلفورت در کشور فرانسه انجام
شد. در سال ۱۸۷۰ با روش‌های پیشرفته علمی نوع رفتار حرارتی زمین مورد
مطالعه قرارگرفت.[۴] در سال ۱۹۰۴، نخستین بار در شهر لاردرلوی ایتالیا از
انرژی زمین گرمایی برای تولید برق استفاده شد. تا سال ۱۹۵۰ بهره‌گیری از
انرژی زمین گرمایی رشد چندانی نداشت، اما حد فاصل سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۳ به
دلیل گران شدن بی‌سابقه و ناگهانی نفت، همه کشورها به فکر استفاده از
انرژی‌های جایگزین افتادند
منابع انرژی زمین گرمایی
انرژی زمین گرمایی به پنج صورت در طبیعت یافت می‌شود.
منابع آب داغ
منابع آب داغ (آب گرمایی یا هیدروترمال) منابع آبی هستند که در زیر زمین
داغ شده، سپس به سطح زمین انتقال پیدا می‌کنند که در میان انواع منابع زمین
گرمایی این منابع امروزه دارای بیشترین کاربرد هستند. این نوع منابع زمین
گرمایی خود به سه گروه تقسیم می‌شوند:
مخازن دما بالا با دمای بالاتر از °C150 که مناسب برای تولید برق با تکنیک‌های معمولی
مخازن با دمای بین ۱۰۰ الی °C150 که مناسب برای تولید برق با تکنیک‌های پیشرفته‌تر باینری
مخازن دما پائین با دمای کمتر از °C100 و مناسب برای کاربردهای مستقیم
منابع بخار خشک
منابعی با درجه حرارت بسیار بالا که از آنها بخار خشک و یا آمیزه‌ای از
بخار و آب با درجه حرارت بسیار بالا به دست می‌آید که برای تولید برق این
منابع دارای بهترین‌شرایط هستند، اما این منابع در مناطق محدودی یافت
می‌شوند
منابع تحت فشار زمین
منابع عظیمی هستند که از آب شور تشکیل یافته‌اند و از نظر شرایط کلی به
درجه اشباع رسیده‌اند و در لایه‌های میان صخره‌های اعماق زمین به صورت
محبوس وجود دارند. این منابع عمدتاً حاوی گاز متان محلول هستند و در عمق ۳
تا ۶ کیلومتری از سطح زمین یافت می‌شوند و درجه حرارت آنها بین ۹۰ تا ۲۰۰
درجه سانتی گراد تخمین زده می‌شوند.
تخته سنگ‌های خشکِ داغ
تخته سنگ‌های بسیار عظیم با منبع آتشفشانی هستند که در اعماق زمین وجود
داشته و درجه حرارت بسیار بالا و بافت سخت دارند. به سیستمهای بهره‌برداری
از این منابع سامانه‌های زمین گرمایی پیشرفته (Enhanced Geothermal
Systems) و به اختصار EGS گفته می‌شود. از آنجا که در همه جای کره زمین در
اعماق گرما با شدت‌های مختلف وجود دارد و تنها محدودیت موجود نبود منابع آب
می‌باشد لذا با کمک این سیستم می‌توان رشد چشمگیری را در گسترش و پیشرفت
انرژی زمین گرمایی رقم زد. سیستم بهره‌برداری به این صورت می‌باشد که با
حفر چاه‌های بسیار عمیق (با عمق ۴ تا ۶ هزار متر) به لایه‌های داغ زمین
دسترسی پیدا کرده، سپس آب با فشار بالا به چاه تزریق شده که در اثر این
فشار هیدرولیکی در سنگ شکاف ایجاد می‌شود. همین کار برای چاه تولیدی نیز
انجام می‌شود و بین دو چاه ارتباط برقرار می‌گردد. بدین صورت آب هنگام عبور
از شکاف‌های ایجاد شده، حرارت را از سنگ‌های داغ دریافت و از چاه تولیدی
خارج و وارد چرخه نیروگاه می‌شود. درجه حرارت آب حاصل از این منابع بین ۱۳۵
تا ۱۸۰ درجه سانتیگراد بوده و در این حالت امکان افزایش بازده نیروگاه تا
۱۵ درصد وجود دارد.
منابع ماگمایی
این منابع که آنها را اغلب به نام گدازه‌ها می‌شناسیم، در واقع
ایده‌آل‌ترین حالت ممکن برای منابع زمین گرمایی بوده که درجه حرارت آن بین
۷۰۰ تا ۲ هزار درجه سانتی گراد است. با توجه به درجه حرارت بالای این مخازن
و محدودیت‌های فنی موجود، امروزه از این منابع عظیم بهره برده نمی‌شود؛ که
با توجه به فناوری امروزه فقط از منابع آب گرمایی (هیدروترمال) جهت مصارف
مستقیم و غیر مستقیم استفاده می‌شود
انرژی زمین گرمایی، کاربردها و مزیت های آن در ایران
ژئوترمال از کلمه ی یونانی "ژئو" به معنی زمین، و (ترمال) به معنی گرما و
گرمایی گرفته شده است. بنابراین، انرژی ژئوترمال به معنای (انرژی زمین
گرمایی) یا انرژی با منشا درونی زمین است. این انرژی، به شکل گرمای محسوس،
از بخش درونی زمین است. این انرژی، به شکل گرمای محسوس، از بخش درونی زمین
منشا می گیرد و این انرژی در سنگ ها و آب های موجود در شکاف ها و منافذ
داخل سنگ در پوسته ی زمین وجود دارد. مشاهدات به عمل آمده از معادن عمیق و
چاه های حفاری شده نشان می دهد که درجه ی حرارت سنگ ها به طور پیوسته با
عمق زمین افزایش می یابد، هر چند نرخ افزایش درجه ی حرارت ثابت نیست. با
این روند، درجه ی حرارت در قسمت بالایی جبه به مقادیر بالایی می رسد و سنگ
ها در این قسمت به نقطه ی ذوب خود نزدیک می شوند.
منشا این گرما در پوسته و جبه ی زمین، به طور عمده تجزیه ی مواد
رادیواکتیو است. در طول عمر زمین، این گرمای درونی به طور آرام تولید شده و
در درون زمین محفوظ و محبوس مانده است. همین امر موجب شده است که منبع
انرژی مهمی فراهم شود و امروزه به عنوان انرژی نامحدودی در مقیاس انسانی
مورد توجه قرار گیرد.
از طرف دیگر، نظریه های موجود در خصوص تکامل زمین نیز مبنایی برای توضیح
وجود گرما در داخل زمین هستند. مطالعات نشان می دهد که زمین در زمان
پیدایش (حدود 5/4 میلیارد سال قبل) حالت مذاب داشته، تدریجا سرد شده و بخش
خارجی آن به صورت جامد درآمده است. اما بخش های داخلی آن، به دلیل کندی از
دست دادن گرما، حالت مذاب خود را حفظ کرده و دارای درجه ی حرارت بالایی است
و می تواند منبع گرمایی درونی پوسته باشد که از هسته به طرف خارج منتقل می
شود.
چگونگی انتقال گرمای زمین به سطح زمین:
گرما از هسته ی زمین به طور پیوسته به طرف خارج حرکت می کند. این جریان
از طریق انتقال و هدایت گرمایی، گرما را به لایه های سنگی مجاور (جبه) می
رساند. وقتی درجه ی حرارت و فشار به اندازه ی کافی بالا باشد، بعضی از سنگ
های جبه ذوب می شوند و ماگما به وجود می آید. سپس به دلیل سبکی و تراکم
کمتر نسبت به سنگ های مجاور، ماگما به طرف بالا منتقل می شود و گرما را در
جریان حرکت، به طرف پوسته ی زمین حمل می کند.
گاهی اوقات، ماگمای داغ به سطح زمین می رسد و گدازه را به وجود می آورد.
اما بیشتر اوقات، ماگما در زیر سطح زمین باقی می ماند و سنگ ها و آب های
مجاور را گرم می کند. این آب ها بیشتر منشاء سطحی دارند و حاصل آب بارانی
هستند که به اعماق زمین نفوذ کرده است. بعضی از این آب های داغ از طریق گسل
ها و شکست های زمین به طرف بالا حرکت می کنند و به سطح زمین می رسند که به
عنوان چشمه های آب گرم و آبفشان شناخته می شوند. اما بیشتر این آب ها در
اعماق زمین، در شکاف ها و سنگ های متخلخل محبوس می مانند و منابع زمین گرما
را به وجود می آورند.
مکان های مناسب برای بهره برداری از انرژی زمین گرمایی:
مناطق دارای چشمه های آب گرم و آبفشان ها، اولین مناطقی هستند که در آن
ها انرژی زمین گرمایی مورد بهره برداری قرار گرفته و توسعه یافته است. در
حال حاضر، تقریبا تمام نیروی الکتریسیته حاصل از انرژی زمین گرمایی از چنین
مکان هایی به دست می اید. در بعضی از مناطق، تزریق ماگما به درون پوسته ی
زمین، به اندازه ی کافی جدید و هنوز خیلی داغ است. در این نواحی، درجه ی
حرارت سنگ ممکن است به 300 درجه ی سانتی گراد برسد و مقادیر عظیمی انرژی
گرمایی فراهم کند. بنابراین، انرژی زمین گرمایی در مکان هایی که فرایندهای
زمین شناسی اجازه داده اند ماگما تا نزدیکی سطح زمین بالا بیاید، یا به
صورت گدازه جریان یابد، می تواند تشکیل شود. ماگما نیز در سه منطقه می
تواند به سطح زمین نزدیک شود:
1- محل برخرود صفحات قاره ای و اقیانوسی (فرورانش)؛ مثلا حلقه ی آتش دور اقیانوس آرام.
2- مراکز گسترش؛ محلی که صفحات قاره ای از هم دور می شوند، نظیر ایسلند و دره ی کافتی آفریقا
3- نقاط داغ زمین؛ نقاطی که ماگما را پیوسته از جبه به طرف سطح زمین می فرستند و ردیفی از آتشفشان را تشکیل می دهند.
کاربرد انرژی زمین گرمایی:
از زمان های دور، مردم از آب زمین گرمایی که آزادانه در سطح زمین به
صورت چشمه های گرم جاری بودند، استفاده کرده اند. رومی ها برای مثال از این
آب برای درمان امراض پوستی و چشمی بهره می گرفتند. در (پمپئی( برای گرم
کردن خانه ها از آن استفاده می شد. بومی های آمریکا نیز از آب زمین گرمایی
برای پختن و مصارف دارویی بهره می گرفتند. امروزه، با حفر چاه به درون
مخازن زمین گرمایی، و مهار آب داغ و بخار، از آن برای تولید نیروی
الکتریسیته در نیروگاه زمین گرمایی و یا مصارف دیگر بهره برداری می کنند.
در نیروگاه زمین گرمایی، آب داغ و بخار خارج شده از مخازن زمین گرمایی،
نیروی لازم برای چرخاندن ژنراتور توربین را فراهم می آورد و انرژی
الکتریسیته تولید می کند. آب مورد استفاده، از طریق چاه های تزریق به مخزن
برگشت داده می شود تا دوباره گرم شود و در عین حال، فشار مخزن حفظ، و تولید
آب داغ و بخار تقویت شود و ثابت باقی بماند.
سه نوع نیروگاه زمین گرمایی برای تولید برق وجود دارد:
1- نیروگاه خشک: این نیروگاه روی مخازن ژئوترمالی که بخار خشک با آب
خیلی کم تولید می کنند، ساخته می شوند. در این روش، بخار از طریق لوله به
طرف نیروگاه هدایت می شود و نیروی لازم برای چرخاندن ژنراتور توربین را
فراهم می کند. این گونه مخازن با بخار خشک کمیاب است. بزرگترین میدان بخار
خشک در دنیا، آب گرم جیزرز در 90 مایلی شمال کالیفرنیاست که تولید
الکتریسیته در آن، از سال 1962 شروع شده است و امروزه به عنوان یکی از موفق
ترین پروژه های تولید انرژی جایگزین محسوب می شود.
2- نیروگاه بخار حاصل از آب داغ: این نوع نیروگاه روی مخازن دارای آب
داغ احداث می شود. در این مخازن با حفر چاه، آب داغ به سطح می آید و به
دلیل آزاد شدن از فشار مخازن، بخشی از آن به بخار تبدیل می شود. این بخار
برای چرخاندن توربین به کار می رود. چنین نیرگاه هایی عمومیت بیشتری دارند،
زیرا بیشتر مخازن زمین گرمایی حاوی آب داغ هستند. فناوری مزبور برای اولین
بار در نیوزیلند به کار گرفته شد.
3- نیروگاه ترکیبی (بخار و آب داغ): در این سیستم، آب گرم از میان یک
مبدل گرمایی می گذرد و گرما را به یک مایع دیگر می دهد که نسبت به آب در
درجه حرارت پائین تری می جوشد. مایع دوم در نتیجه ی گرم شدن به بخار تبدیل
می شود و پره های توربین را می چرخاند. سپس متراکم می شود و مایع حاصله
دوباره مورد استفاده قرار می گیرد. آب زمین گرمایی نیز دوباره به درون
مخازن تزریق می شود. این روش برای استفاده از مخازنی که به اندازه ی کافی
گرم نیستند که بخار با فشار تولید کنند، به کار می رود.
نیروگاه تولید برق از انرژی زمین گرمایی
مزایای استفاده از انرژی گرمایی برای تولید الکتریسیته:
1- تمیز بودن: در این روش همانند نیروگاه بادی وخورشیدی، نیازی به سوخت
نیست، بنابراین سوخت های فسیلی حفظ می شوند و هیچگونه دودی وارد هوا نمی
شود.
2- بدون مشکل بودن برای منطقه: فضای کمتری برای احداث نیروگاه نیاز دارد
و عوارضی چون ایجاد تونل، چاله های روباز، کپه های آشغال و یا نشت نفت و
روغن را به دنبال ندارد.
3- قابل اطمینان بودن: نیروگاه می تواند در طول سال فعال باشد و به دلیل
قرار گرفتن روی منبع سوخت، مشکلات مربوط به قطع نیروی محرکه در نتیجه ی
بدی هوا، بلایای طبیعی و یا تنش های سیاسی را ندارد.
4- تجدید پذیری و دائمی بودن
5- صرفه جویی ارزی: هزینه ای برای ورود سوخت از کشور خارج نمی شود و نگرانی های ناشی از افزایش هزینه ی سوخت وجود نخواهد داشت.
6- کمک به رشد کشورهای در حال توسعه: نصب آن در مکان های دور افتاده می
تواند، استاندارد و کیفیت زندگی را با آوردن نیروی برق بالا ببرد.
با توجه به فوایدی که برشمردیم، انرژی زمین گرمایی به رشد کشورهای در حال توسعه بدون آلودگی کمک می کند.
مصارف دیگر انرژی زمین گرمایی:
آب زمین گرمایی در سرتاسر دنیا، حتی زمانی که به اندازه ی کافی برای
تولید برق داغ نیست، مورد استفاده قرار می گیرد. آب های زمین گرمایی که
درجه ی حرارت آنها بین 50 تا 300 درجه ی فارنهایت است، مستقیما مورد
استفاده قرار می گیرند که موارد مصرف آنها به شرح زیر است:
1- برای تسکین درد عضلات در چشمه های داغ و درمان با آب معدنی (آب درمانی).
2- گرم کردن داخل ساختمان های منفرد و حتی منطقه ای که مجاور چشمه های
گرم است. در این روش، سیستم های گرم کننده، آب زمین گرمایی را از طریق یک
مبدل گرمایی پمپ می کنند و گرما را به آب شهری انتقال می دهند و آب شهری
گرم شده، از طریق لوله کشی به ساختمان های شهر منتقل می شود. در داخل
ساختمان ها نیز، یک مبدل گرمایی دیگر گرما را به سیستم گرمایی ساختمان ها
منتقل می کند (شکل 9).
3- برای کمک به رشد گیاهان، سبزیجات و محصولات دیگر در گلخانه (زراعت).
4- برای کوتاه کردن زمان مورد نیاز رشد و پرورش ماهی، میگو، نهنگ و تمساح (آبزی پروری).
5- برای پاستوریزه کردن شیر، خشک کردن پیاز، الوارکشی و برای شستن پشم (استفاده صنعتی(.
بزرگترین واحد این سیستم گرمایی در دنیا، در (ریکیاویک) در ایسلند قرار
دارد. از زمانی که این سیستم برای تامین گرمای شهر مذکور به کار می رود،
ریکیاویک به یکی از تمیزترین شهرهای دنیا تبدیل شده است؛ در صورتی که قبل
از آن بسیار آلوده بود.
موارد مصرف دیگری نیز از گرمای زمین گرمایی وجود دارد. برای مثال، در
(کلامث فالز) در اورگن آمریکا، زیر جاده ها و پیاده روها آب ژئوترمال لوله
کشی می شود، تا از یخ زدن آن ها در شرایط هوای یخبندان جلوگیری شود. در
نیومکزیکو، ردیفی از لوله ها که زیر خاک دفن شده اند، آب زمین گرمایی را
انتقال می دهند تا گل ها و سبزیجات پرورش یابند. با این شیوه، اطمینان حاصل
می شود که زمین یخ نمی زند. به علاوه، فصل رویش طولانی تر می شود و روی هم
رفته، محصولات کشاورزی سریع تر رشد می کنند و بدون استفاده از گلخانه
محافظت می شوند.
کشورهایی که در حال حاضر از مخازن زمین گرمایی برای تولید الکتریسیته
استفاده می کنند، عبارتند ازک آمریکا، نیوزیلند، ایسلند، مکزیک، فیلیپین،
اندونزی و ژاپن. استفاده از این انرژی در بسیاری از کشورها در حال گسترش
است. راه حل استفاده ی بیشتر از انرژی زمین گرمایی، افزایش آگاهی عمومی و
تقویت فناوری مرتبط با زمین گرمایی است.
انرژی زمین گرمایی در ایران:
رشد روزافزون جمعیت، توسعه ی شهری و نیز اقتصاد انرژی در کشور ما، تولید
90 هزار مگاوات برق در سال 2020 را اجتناب ناپذیر ساخته است. در حدود 98
درصد ظرفیت تولید فعلی نیروگاه های برق کشور به کاربرد سوخت های فسیلی متکی
است. حال آن که محدودیت منابع سوخت فسیلی، رشد مصرف داخلی و نبودذ منابع
کافی برای صادرات از یک سو، و موازین و معیارهای زیست محیطی توسعه ی پایدار
از سوی دیگر، کاربرد انرژی های تجدیدشونده در بستر تولید را اجتناب ناپذیر
ساخته است.
به رغم پتانسیل های بسیار مناسب به منظور کاربرد انرژی زمین گرمایی، به
دلیل نبود سیاستگذاری های کلان در زمینه ی به کارگیری انرژی تجدیدپذیر، و
فقدان فناوری مناسب در خصوص حفاری عمیق، مهندسی مخازن، ساخت و نیز بهره
برداری از نیروگاه های زمین گرمایی، و بالاخره وجود رقیب سرسخت منابع ارزان
سوخت های فسیلی، بهره برداری از پتانسیل های مزبور کماکان جدی گرفته نشده
است.
مناطق مستعد انرژی زمین گرمایی در کشور
از سوی دیگر، هم گام با سیاست دولت در راستای کاهش وابستگی به اقتصاد تک
محصولی، تحولی اساسی در سیاست دولت مبتنی بر کاربرد انرژی های تجدیدپذیر
در حال شکل گیری است و دوایر متعددی با محوریت مرکز انرژی های نو در وزارت
نیرو، سازمان انرژی اتمی و نیز سازمان زمین شناسی، به عنوان متولی تهیه
داده های پایه در حال کار روی موضوع مذکور هستند.
هم گام با سیاست (مرکز انرژی های نو) وزارت نیرو برای جذب سرمایه گذاری
خارجی در سال 1375، گروهی متشکل از کارشناسان ایرانی و فیلیپینی مبادرت به
برداشت های تفصیلی زمین شناسی، هیدروژئوشیمیایی و ژئوفیزیک در ناحیه ی (دره
قطور) کردند. همچنین در اوائل سال 1376، هم گام با تشکیل گروهی متشکل از
کارشناسان نیوزیلندی و ایرانی، بنا شد این گروه، مطالعاتی تفصیلی روی
آتشفشان سبلان و پیرامون آن، مشتمل بر منطقه ی (سرعین)، انجام دهند. با
عنایت به لزوم افزایش ظرفیت نصب شده ی نیروگاهی، به نظر می رسد بهره برداری
از انرژی های تجدیدپذیر به منظور تغییر در سبد انرژی، اجتناب ناپذیر باشد.
به کارگیری انرژی زمین گرمایی حداقل در نواحی شمال غربی کشور می تواند، به
عنوان گزینه ای به منظور تغییر کاربری سوخت های فسیلی مطرح شود و این نکته
وقتی حائز اهمیت مضاعف می گردد که توجه داشته باشیم، با وجود تمام فعالیت
های عمرانی صورت پذیرفته در سال های پس از انقلاب، ظرفیت نصب شده ی
نیروگاهی کشور صرفا 22 هزار مگاوات افزایش یافته است (سازمان زمین شناسی
ایران).
و...
